अनाथांची आई .., सिंधू ताई सपकाळ

अनाथांची आई

नजरा खिळत होत्या 

पदर जो फाटलेला होता

या बईमान जिंदगी ने

हात माझा पकडला होता

निसटत चालले होते आयुष्य

नकोसे ते दिवस होते

फिरून फिरून या जिंदगाणीला

हळ्यांच्या चोचीसारखे टोचत होते

सांगायचे होते कोणाला

घरच्यांना की दारच्यांना

मृत पावलेले अश्रू माझे

सोबती केले त्या अनाथांना 

फिरत होती पोटासाठी

वासनेच्या नजरा त्या झेलत होती

वाचविण्यासाठी या इज्जतीला

स्मशानात सुद्धा झोपत होती

बाई ची आई होता होता

दुःखाचा पहाड कसा चढून गेली

सोबती न कोणी माझे होते

अनाथांची आई कशी होऊन गेली

  #नामवंताच्या कविता दिनांक ४ जानेवारी २०२२